Dag lieve mooie Jip,
Vrijdag 17 januari 2014, hebben we tot onze grote verdriet afscheid moeten nemen van onze grote, sterke, lieve, statige Jip.
Jip is geboren op Valentijnsdag 2004.Een speciale dag voor een speciale hond. Direct nadat Jip het levenslicht zag, wilde ze eten.
Dit principe heeft ze de gehele leven gehanteerd. Jip een echte bourgondiër vanaf de eerste dag lekker eten en heerlijk slapen.
Naarmate ze groter wordt, weet ze precies wat ze wil. Tijdens de puppy training, vertikte ze het om door de tunnel te gaan,
niet omdat ze er bang voor was, maar ze wilde gewoon niet en dan zette ze haar achterpoten in het zand,
kont naar beneden en geen beweging in te krijgen. Ze groeide op tot een prachtige dame. Dit is niet alleen onze mening.
Toen Jip 18 maanden was, hebben we haar opgegeven voor de fokselectiekeuring.
Door omstandigheden kwamen we als eerste de ring in (Normaal de reuen eerst). Els Casteleijn liep er als ringmeester, en haar reactie was:
“Wat een mooie hond maar wat jammer dat deze reu wat klein is“. Maar Jip was een teef, die voor sommige reuen niet onderdeed.
Jip is 1 maal mama geweest en met veel liefde en plezier.
Tijdens de eerste weken toen we nog bij de puppy’s gingen slapen gebeurde het regelmatig dat Jip gezellig bij ons op het bed ging liggen en lekker kroelen.
Haar puppy’s zijn heel mooi geworden en in januari 6 jaar geworden. Helaas de tijd vliegt en samen met Yett was het een mooi duo.
Toen Yett afgelopen 22 september puppy’s kreeg was Jip een lieve opvoedende oma.
Alles best tot een bepaalde hoogte, maar Jip wordt de laatste maanden heel snel moe en traag.
De laatste week ging het heel erg hard en afgelopen vrijdag was het dan ook een oh zo moeilijke maar wel een humane beslissing om zo niet verder te gaan.
Jip was helemaal op. Het blijft best heel moeilijk, Jip was echt mijn hond en was altijd bij mij in de buurt.
Wanneer iemand me te dicht bij kwam, stapte Jip er geruisloos tussen.
Jip we missen je enorm.
Maar vergeten dat doen we je nooit.